CONRADINUS seu CONRADUS Junior fil

CONRADINUS, seu CONRADUS Junior fil

Conradi, nepos Friderici II. mortuô patre vix trimus, a turore Manfredo Fridetici notho, cui Siciliae administratio a Fratre commissa, venenô petitus. Postea illô ad Beneventum, a Carolo Andegavensi, acie superatô et occisô, A. C. 1266. comitatus Fridericô, Austriae Duce, agnato, cum vix 16. annos implevisset, matre frustra dissuadente, cum exercitu in Italiam venit. Veronae postquam hibernâsser, Genuam pervenit, inde in Tusciam transgressus, dum interea Conradus Antiochenus, ferme totam Siciliam, Messinâ et Palermô exceptis, contra Carolum excitavit. Hôc Fortunae risu illectus pugnae aleam experiti statuit, et primo quidem Carolum ad Aretium profligavit, dein vero ad lacum Fucinum, A. C. 1268. proeliô victus, fugit, sed ex annulo et liberali formâ agnitus, cum agnato, et e fuga retractus, una cum illo, et aliis 11. Sueviae Italiaeque Proceribus, neapoli, vix expletô aetat. 18. publice securi percussus est, Clemente IV. inclementem sententiam fernte: Vita Conradini mors Caroli, mors Conradini vita Caroli, A. C. 1229. die 27. Octobr. plexô simul carnifice, ne gloriari posset, tam nobilem sanguinem a se fufum esse. Moriturus chirothecam, proximo vindici, velut pignus investiturae Regni, obtuht, sublatum a nobtli quodam, qui illam ad Iacobum Aragoniae Regem Manfredi generum detulit. Villan. l. 7. Ricord. c. 191. Collenutius, l. 4. Hist. Neap. Summoneta, l. 3. Fazell. l. 2. dec. 8. etc.